Et cum spirito tuo

Ik studeerde eens kunstgeschiedenis. Dat was maar één jaar, maar het aardige was in dat jaar dat iemand een briefje op had gehangaen op het algemene prikbord van de faculteit dat die iemand tableaux vivants wilde maken met studenten die iets wisten van die tableaux. Die iemand bleek ene Herman te zijn die wilde afstuderen aan de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar.

Lees meer

Rubriek(en): De Mens

Muzikale fragmenten

Lang geleden was ik op het Afrikafestival in Delft. Ik was toen geheel in de Afrikaanse muziek. Behalve op mijn drumkit speelde ik ook dundun, balafon en kalimba. Ik bedoel maar. Muzikaal was ik een witte neger. Op dat festival droeg ik een poncho met Afrikaanse motieven. Die stoffen worden...

Lees meer

Rubriek(en): De Mens

Herdenken

Ik ben van 1949. Dat is van na de oorlog, maar ik heb nog een bonkaart op mijn naam waardoor mijn moeder toentertijd een extra portie melk kon krijgen, dus ik heb enige officiële verbintenis met de periode. Regelmatig kwam bij ons thuis de oorlog ter sprake, maar dat was nooit in een tragische sfeer, eerder spannend. Zo vertelde mijn vader graag dat hij tijdens een razzia om jonge kerels op te pakken om in Duitsland te werk te stellen, zich verstopt had in het verwulfsel van de kerk, zeg maar de zolder. Ik geloof dat hij zich daardoor een beetje een oorlogsheld voelde.

Lees meer

Rubriek(en): De Mens

In Memoriam Laurine Tukker

Ik schrijf dit in het huis van Laurine. Dat is natuurlijk heel lang ook mijn huis geweest, maar de iure woonde en woon ik boven op mijn eigen verdieping, waar ik ook de Missive maakte. Daar was het kantoor. Daar kon ik rotzooi maken en dat deed ik ook. Ik...

Lees meer

Projecten

Fotografie 2001–2014  Dubbelportretten Tukker en Everwijn Video 2009 O5 2005 7 manieren om in slaap te vallen/ 7 ways to fall asleep Ons dagelijks brood/ Our daily bread 2003 De directie danst/ The dancing management De Beperking/ The limitation 2002 Niet in Gordion/ Not in Gordion Exposities 2013 Breken/Het Been,...

Lees meer

Stadsdichter

Mijn beroepsambities hebben zich sinds mijn jeugd in een dalende lijn bewogen. Ik begon met het ambt van Paus. Ik was toen vier. Het leek me wel wat dat als je op de radio iets zei de mensen thuis gingen knielen. Tenminste, mijn moeder deed dat als de Paus de zegen Urbi et Orbi (voor de stad en voor de wereld) uitsprak. Et benedictio Dei omnipotentis: Patris et Filii et Spritus Sancti descendat super vos et maneat semper. Dat werd half gezongen en daarna kwam er een wereldwijd dito ‘Amen’ als antwoord. Van te voren had de Paus een toespraak gehouden in het Italiaans waarin hij vertelde dat hij erg voor vrede was of tegen niet-functionele seks. Dat je zo’n invloed op mensen kon hebben, dat leek mij wel wat.

Lees meer

Rubriek(en): Missive, Taal- en Letterkunde