50

Bij ons thuis gaat binnenkort een ramp gebeuren. Mijn moeder wordt vijftig! Dat schijnt heel erg te zijn, volgens haar eigen zeggen. Ze wordt dan echt oud en de mannen kijken dan minder naar je. Toen ze veertig werd, was het ook heel erg, maar daar kan ik niet zoveel van herinneren, want toen was ik nog een kind en dan duurt elk jaar heel erg lang.

Mijn moeders ellende komt natuurlijk omdat we tien vingers hebben. Zouden we er acht hebben zoals Mickey Mouse of Bugs Bunny, dan zou 48 of 56 heel erg zijn. Het is allemaal de terreur van het tientallig stelsel en daar lijden veel mensen onder, zoals mijn moeder. Ook een hoop van haar vriendinnen zijn van dezelfde leeftijd en dat zit elkaar ongelooflijk op te naaien. Want ze beginnen ook hormonaal in de war te raken met opvliegers en zweetaanvallen, dus het komt allemaal dubbel hard aan. En dan zeg ik tegen ze dat ze zich niet zo moeten aanstellen, er zijn ergere dingen, zoals mijn oom die perilabrale convulsies heeft en die niet meer trombone kan spelen. Maar dan worden ze boos en ze zeggen dat ik nog van niks weet en dat als ik zo oud ben als zij wel anders zal piepen, maar dat vind ik een zwak argument, want dat weten we nog niet.

Toen mijn vader vijftig werd, vond hij dat niets bijzonders, omdat hij meer van kwadraten en priemgetallen houdt. En hij vindt het wel leuk om ouder te worden, want dan hoeft alles niet zo nodig meer en heb je tijd over voor de leuke dingen des levens, zoals nadenken. Mijn vader is een beetje lui. En hij heeft geen last van opvliegers. Mijn moeder is sowieso altijd wel wat opvliegend geweest, nu ik erover nadenk.

En dan zou ik zeggen: vier die verjaardag dan niet, als je er zoveel moeite mee hebt. Sla het gewoon over. Ik wil best met haar een weekje naar Parijs, want meestal valt ze wel mee, zeker als ze betaalt. Maar nee, er moet zelfs een band worden ingehuurd. Een bluesband van oude mannen, waarvan mijn moeder vroeger groupie was. Dat zegt mijn vader tenminste en die kan het weten want die kende mijn moeder toen al. En er komt een cateraar, want dan hoeft mijn vader niet dagenlang in de keuken te staan, dat is dan weer aardig. En als we pech hebben, gaat mijn moeders familie leuke optredens doen met een ABC en andere gênante narigheden. Dan gaat mijn moeder heel krampachtig kijken alsof ze het leuk vindt en mijn vader gaat dan buiten een sigaretje roken, want hij zegt dat hij niet tegen amateurisme van mensen boven de vijftien kan. Ik zou een gedicht over haar kunnen schrijven en het dan voordragen, maar daar komen dan dingen in waarvan ik weet dat ze niet wil dat anderen het weten, dus daarom doe ik het maar niet, want ik ben niet altijd een pestkop. Over tien jaar krijgen we die ellende natuurlijk weer. Maar dan ben ik dertig en dat schijnt ook heel erg te zijn.