De wallabies

Toen het meisje na jaren weer eens in de dierentuin kwam, was er veel veranderd. De Californische zeeleeuwen hadden zich vermenigvuldigd en de takins hadden een nieuw verblijf. Jammer dat de kuifmakaken verhuisd waren naar een andere dierentuin. Vanwege de operatie kon ze nog niet zo goed lopen, maar als ze moe werd, ging ze even op een bankje zitten. Uiteindelijk bereikte ze de wallabies. Vlakbij het hek stond een moederwallabie. Uit haar buidel stak het kopje van haar jong. Het meisje ging op een steen staan en probeerde het jong te aaien. Opeens verloor ze haar evenwicht en viel in de modder. De moederwallabie schrok en hipte met grote sprongen weg. Uit het niets verscheen een man naast het meisje. Hij hielp haar op en veegde de modder van haar jas. Het bleek de wallabie-verzorger te zijn. In de kantine gaf hij haar een kopje thee voor de schrik. De volgende weken ging ze elke dag naar de wallabies. Gelukkig was een abonnement niet zo duur. Vele kopjes thee later ging ze bij de verzorger wonen. Hij verzorgde haar zo goed dat ze helemaal herstelde. Vlak voor hun bruiloft werd ze hoofd van de educatieve dienst.

(LH)

Rubriek(en): Fictie, VerhalenTags: ,

Nog geen reactie, laat uw stem beneden horen!


Reageer

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reactie *
Name *
Email *
Website

Let wel!

Natuurlijk kunt u op dit artikel reageren. Helaas kijken wij eerst of uw reactie voldoet aan onze eigenzinnige maatstaven voor stijl en inhoud. Wij schuwen de kritiek niet, mits goed geformuleerd en onderbouwd. Ook sluiten wij een weerwoord niet uit.

Alvast bedankt.