Alle zoekresultaten voor de term "baas" op een rij.
Ouderdom is een zegen. Natuurlijk gaan de benen niet meer zo goed als vroeger en ook op andere gebieden is de snelheid weg. Vroeger dacht ik nog dat ik bijvoorbeeld briljant was, maar dat heb ik niet meer zo, dus op een bepaalde manier ben ik slimmer geworden. Ik loop...
Door omstandigheden kijk ik tegenwoordig vaak televisie. En dan is het haast onvermijdelijk dat je wel eens wat reclame meeneemt. En daar hoor ik de onnavolgbare stem van Peer Mascini die bij een wijnvoordeelspot uitroept: ‘Sodeknetter, wat voordelig!’ Dit raakt mij. Ik word er vrolijk van. Sodeknetter is een koesterwoord. Knetter op zich is al fijn. Het kan verwijzen naar een ratelende scheet, het menselijke hoofd (kale knetter) en naar gekte.
Ik ben nu vijfenzestig jaar. Op het moment dat ik dit schrijf, duurt het nog twee weken dat ik mijn AOW krijg. 65 was vroeger een magisch getal. Nu is door de nieuwste ontwikkelingen in de pensioengedachte deze prachtige leeftijd om zeep geholpen. Twee maanden later na mijn verjaardag kan ik pas van Drees trekken. U moet ook al heel oud zijn als u deze uitdrukking begrijpt.
Zoals misschien bekend is de combinatie van een willekeurige baas en schrijver dezes als ondergeschikte een heilloze. Dat komt door mijn slechte karakter, daar ben ik ruim in. Nooit de anderen de schuld geven, dan neem je jezelf niet serieus. Ik heb een door een bevoegde psycholoog geäutoriseerd autoriteitscomplex. Dat is heel zielig natuurlijk, maar je kunt er heel gelukkig oud mee worden.
Ik ben dol op slechte smaak. Van goede smaak valt weinig te zeggen, omdat iedereen die meent te hebben. Niemand zal zeggen dat hij een slechte smaak heeft. Anderen hebben dat. En daar valt dus lekker op af te geven. Mijn vader vindt bijvoorbeeld vreemdgaan getuigen van slechte smaak en daarom doet hij het niet. Ikzelf heb geen moeite met vreemdgaan, omdat bij mij de hormoonspiegel nog optimaal is en dat kan ik van mijn vader niet zeggen.
Je krijgt soms bij supermarktslaatjes een bijpassend bestekje. Het bijzondere ervan is dat er een schepje aan beide zijden van de steel zit. Dan krijg ik visioenen van een slaatjesfabrikant die een ergonoom heeft ingehuurd. Die heeft al snel door dat het kiezen tussen een steel en een schep van een lepeltje tijd kost, zeker als je employé’s slecht betaald en niet al te intelligent zijn. Dus maken wij een symmetrisch schepje. Dat scheelt fracties van secondes. En al die fracties bij elkaar, dat bespaart heel veel geld.
Tukker & Everwijn Instituut