Ik moet het even kwijt: ik hou niet van kunst, de beeldende variant. Ik heb zowel in Denemarken als in Nederland mijn opleidingen op dit vlak ruimschoots gevolgd. Ik heb zelfs een aantal redelijk belangrijke tentoonstellingen gehad. En natuurlijk vind ik wat ik zelf maak erg mooi en belangrijk en ook vreselijk interessant. Maar nu was ik toevallig vandaag met twee vrienden naar een kunstbeurs en ik vond er geen donder aan.
Auteur: Bente Andersen
Portretten
Ik kom wel eens in een museum. Dat is aangenaam tijdverdrijf, mits de instelling niet is verbouwd om het voor kinderen aantrekkelijk te maken. Musea met een historische afdeling hebben vaak een verzameling portretten. Notabelen, alleen of in een groepje. Nu komt het wel eens voor dat ik bij mijn beschouwing van zo’n stijve regent gestoord wordt door twee vriendinnen op oudere leeftijd die verzuchten dat het betreffende portret goed getroffen is.
Oorwurm
Ik had laatst de opdracht van iemand gekregen om op de melodie van een bekend Frans chanson een teambuildende tekst te schrijven. De tekst had dus inhoudelijk niets met het origineel te maken. De hertaling was geen probleem, alleen bleef het nummer dagenlang in mijn kop hangen. Het gekke is dat het eerst wel meevalt, tot je je bewust wordt van de verpletterende aanwezigheid van het liedje.
Handicaps
Wij zagen op de Belgische tv dat ze in dat land van plan zijn om autisten (hier in Nederland zeggen we tegenwoordig: mensen met stoornissen in het autistische spectrum) te laten werken in de IT-sector. Door hun vermogen tot concentratie zouden ze erg geschikt zijn voor programmeren.
Gemeentepoëzie
“Rotterdam moet schoon, heel en veilig. Waarom? Daarom!” Deze mantra ziet men op vuilniswagens in Rotterdam. Op deze Roteb-vehikels staan vaak dichtregels en het gemeentebestuur dacht daar haar maatschappelijke poëzie aan toe te voegen.