Stel: ik doe mee aan een kookwedstrijd. God verhoede het, maar stél. De opdracht is bijvoorbeeld het maken van stoofvlees. Persoonlijk laat ik dat een etmaal opstaan op ongeveer 65 graden, dus dat werkt meestal niet bij een kookwedstrijd, want om het spannend te houden moet er ook tegen de klok gekookt worden. Maar goed, vlees klaar en ik sta met een vijftal andere amateurkoks te wachten op het verdict van de echte chefs.
Close-ups van onze gezichten, de muziek zwelt aan en het oordeel over mijn fijne draadjesvlees luidt: niet onaardig, maar ik mis kruidnagel. Ik hou helemaal niet van kruidnagel, lul, zou ik dan zeggen en werp hem het bord in het gezicht. Dat zou leuk zijn, maar ik doe niet aan kookwedstrijden en daar heb ik goede redenen voor.
Als het vlees van mijn vermeende concurrenten verkoold zou zijn, of taai, of veel te zout, alla. Er zijn grenzen. Bij koken zijn er wel een paar regels. Het moet bijvoorbeeld eetbaar zijn en er moet geen arsenicum inzitten. Soufflés moeten niet ingezakt zijn. Enige smaak is aanbevelenswaardig. Maar voor de rest zijn het allemaal modes en plaatselijke gewoontes. Als IJslanders rottende haai willen eten, moeten zij dat weten. Ik vind de Thaise keuken lekkerder dan de Vietnamese, maar daar denken de Vietnamezen heel anders over. En gelukkig is de pestopest over zijn hoogtepunt heen.
Als iemand zonodig de langste worst ter wereld wil maken, dan is dat te meten. Als een sterke man mij drie seconden langer boven zijn hoofd kan houden dan zijn collega, dan heeft hij gewonnen. Het nut ontgaat mij, maar het is tenminste meetbaar. Zo gauw als er bij een wedstrijd een jury nodig is, is er iets niet helemaal goed. Dat kan tot perversiteiten leiden. In Amerika hebben ze wedstrijden voor de leukste kleuter. Die worden zodanig door hun moeder opgetut dat Madonna in haar beste dagen erbij verbleekt. Dat schijnt dus niet door de Amerikaanse god verboden te zijn. Als ik op de tv in onze regio zingende mensen op het podium zie die worden beoordeeld door ene Gordon Heuckeroth, krijg ik krampen in mijn maag, maar ik krijg van die man krampen in elke situatie waarin ik hem zie. Maar een wedstrijd ‘Wie kan het best Gordon Heuckeroth nadoen’ zal ik zeker bekijken, meer nog, ik wil in de jury.Nu zijn er tegenwoordig ook kunstwedstrijden. We hebben er zelf aan meegedaan, dus we weten waar we het over hebben. Dan moet de jury in vijftien seconden beslissen of een kunstwerk naar de volgende ronde mag. Meeste stemmen tellen. Wij haalden zelfs de tweede ronde en we mochten in het Gemeentemuseum in Den Haag hangen. Erg leuk voor ons, maar het blijft raar. Bij een andere jury was het anders afgelopen. Het zegt helemaal niets. Beeldende kunst heeft geen regels. Er is geen ideale kunst. Ik kan best wel vinden dat het werk van kunstenaar A zich kenmerkt door clichés, maar een ander kan vinden dat het juist clichés ironiseert. Einde discussie.
Bij klassieke muziek is het gemakkelijker. Als er een wedstrijd Chopinspelen is, dienen de uitvoerenden zich wel aan de noten te houden die Chopin heeft opgeschreven en die ook in een aanvaardbaar tempo te spelen. Iemand die een half uur doet over de minutenwals, haalt de finale nooit. Maar omdat er geen opnames van Chopin zijn, zullen we nooit weten wat nou precies de bedoeling was. In de muziek van de vrije sector wordt het weer moeilijker. Er is een gezelschap, de Summertime Connection, die meer dan 10.000 uitvoeringen van Summertime bezit. Iemand die hier de beste uitvoering uit zou willen halen, dient in een gesticht te worden opgenomen.
Ons standpunt zal inmiddels overduidelijk zijn: stop met wedstrijden op elk gebied dat met creativiteit te maken heeft. Of misschien moeten we het omdraaien: wie maakt de vieste erwtensoep, wie kan bij het Zwanenmeer het meest van zijn spitzen glijden en wie maakt er een schilderij dat werkelijk niemand ter wereld mooi vindt.
Dat laatste zou wel ongelooflijk knap zijn. Absoluut een prijs waard.
Enigszins gerelateerde berichten
- De pot doorBente Andersen Er is ergens in de staat der Nederlanden een pot met geld. Die pot is gevuld met belastinginkomsten, dat wil zeggen dat alle inwoners van Nederland daar iets ingestopt hebben. Sommigen iets meer dan anderen.…
- Hoe maakt u indruk met uw inzicht doorBente Andersen In onze leergang 'Hoe pretenderen we een interessant mens te zijn zonder veel moeite' hebben we vandaag weer een fijne tip voor u. Hij werkt goed op feestjes en niet te rumoerige café's. Begin een…
- Taalbazen doorEloy BGM Everwijn Een zeer goede vriend van mij - ik ken hem al haast zestig jaar - is net zoals ik een taalfreak. Dat is iemand die geen vaderland heeft, maar een moedertaal. Zonder die taal heeft…
- Oorwurm doorBente Andersen Ik had laatst de opdracht van iemand gekregen om op de melodie van een bekend Frans chanson een teambuildende tekst te schrijven. De tekst had dus inhoudelijk niets met het origineel te maken. De hertaling…
- Mijmeringen van een ex-kind doorDoortje De Vries Inmiddels ben ik volwassen en dat bevalt me uitstekend. Daar had ik dan wel mijn achttiende verjaardag voor nodig. Toen ik nog een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind,…
Tukker & Everwijn Instituut
Nog geen reactie, laat uw stem beneden horen!