Anafylaxe

ik spreek vooruit, zoals het is
maar liever wil ik zonden vangen
mijn hele huis opnieuw behangen
ik weet van de gevangenis

maar als ik mij nu op wil hangen
dan blijft het nog belijdenis
of dat ik in een vijver pis
resultaat van dadendrangen

ik reken op vergiffenis
zo mooi is dat en geen verlangen
beledigt zo mijn martelgangen
de groeten uit de wildernis

ik ben zozeer met mij zelf begaan
ik twijfel aan mijn denkorgaan

Rubriek(en): Eloy BGM Everwijn, Fictie, GedichtenTags:

Nog geen reactie, laat uw stem beneden horen!


Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reactie *
Name *
Email *
Website

Let wel!

Natuurlijk kunt u op dit artikel reageren. Helaas kijken wij eerst of uw reactie voldoet aan onze eigenzinnige maatstaven voor stijl en inhoud. Wij schuwen de kritiek niet, mits goed geformuleerd en onderbouwd. Ook sluiten wij een weerwoord niet uit.

Alvast bedankt.